Εκδόθηκε και το δεκαετές ομόλογο με επιτόκιο 6,25% και είσπραξη 5 δις € (προσφέρθηκαν 15 δις €). Είναι διαθέσιμο και στους ιδιώτες απο 11 εώς 18 Μαρτίου.

Αρχίζω και αναρρωτιέμαι αν έχει νόημα η τρέχουσα κατάσταση. Η Ελληνική κυβέρνηση εκτέλεσε (απο ότι φαίνεται) κατά γράμμα όλες τις επιταγές της ΕΕ, λαμβάνοντας μέτρα που πιστοποιούν την ύφεση τουλάχιστον 2% για φέτος, με μόνο σκοπό την εκτέλεση του προϋπολογισμού και την ανεύρεση επενδυτών πρόθυμων να αγοράσουν ομόλογα και παρόλα αυτά η ΕΕ (βλέπε Γερμανία) το μόνο που μας παρέχει είναι.. ευχές και τη σιγουριά ότι δε θα χρειαστούμε βοήθεια. Το θέμα βέβαια είναι το γεγονός ότι δανειζόμαστε με επιτόκια άνω του 6%. Με δεδομένο ότι συνολικά φέτος θα απαιτηθούν περίπου 54 δις €, αυτό συνεπάγεται κόστος 3,2 δις €/έτος (με επιτόκιο 4% η διαφορά θα ήταν 1 δις € λιγότεροι τόκοι/’ετος). Αν το συνολικό μας χρέος (300 δις €) τιμολογούνταν με αυτά τα επιτόκια, τότε τα τοκοχρεολύσια θα έφταναν τα 18 δις € αντί των σημερινών 13 δις € και πιθανότατα θα οδηγούσαν την Ελλάδα σε στάση πληρωμών ή σε δραματική εσωτερική υποτίμηση μέσω αύξησης φορολογίας/έμμεσων φόρων για την αποπληρωμή τους. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των τίτλων αυτών (άνω του 50%) κατέχεται απο ξένους, με συνέπεια οι αντίστοιχες δαπάνες τόκων ουσιαστικά να οδηγούν σε εξαγωγή συναλλάγματος και μείωση της εσωτερικής κυκλοφορίας χρήματος.

Είναι σαφές ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, διαφορετικά η πορεία αρχίζει και γίνεται επικίνδυνη. Είναι απαραίτητο η Ευρώπη να παρέχει σαφείς και ουσιαστικές εγγυήσεις που θα επιτρέψουν τη χώρα μας να δανειστεί με λογικά επιτόκια ώστε να μην αυξηθεί το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μας. Αν αυτό δεν μπορεί (ή δεν επιθυμούν) να γίνει τότε είμαστε σε λάθος ομάδα! Εαν δεν υπάρξει σύντομα κάποια ραγδαία αποκλιμάκωση των spreads και με δεδομένες τις απαιτήσεις νέων εκδόσεων τον Απρίλιο/Μάϊο (11 + 11 δις €) προσωπικά θεωρώ ότι θα παίξουν 2-3 σενάρια:

  1. Στήριξη απο την ΕΕ, είτε με απευθείας δανεισμό απο χώρες της Ευρωζώνης, είτε με εγγύηση χαμηλότοκου δανεισμού.
  2. Προσφυγή στο ΔΝΤ.
  3. Έκδοση εγχώριων λαϊκών ομολόγων.

Η έκδοση λαϊκών ομολόγων, παρότι μπορεί να γίνει με λογικά επιτόκια (4-4,5%) και θα οδηγήσει σε πτώση των spreads, θα αφαιρέσει πολύτιμη ρευστότητα απο τις τράπεζες (σήμερα αγοράζουν ομόλογα επιτοκίου 6%, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούν ώς εγγύηση για να λάβουν βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση απο την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%). Φρονώ λοιπόν ότι είμαστε αρκετά κοντά σε παρέμβαση ΕΕ ή ΔΝΤ.