Μία ενδιαφέρουσα χρήση της MMT είναι στην ανάλυση του Quantitative easing 2 της Fed. Η κίνηση προέβλεπε την αγορά απο την Fed 600 δις $ κρατικών ομολόγων με αντίστοιχη αύξηση της προσφοράς χρήματος. Η τυπική κλασσική θεωρία θα προέβλεπε αύξηση του πληθωρισμού λόγω αύξησης της ποσότητας χρήματος και μάλιστα με χρήση του πολλαπλασιαστή (10:1) μέσω της αύξησης των δανείων στον ιδιωτικό τομέα. Η πραγματικότητα βέβαια ήταν διαφορετική με το πρόγραμμα ουσιαστικά να μην έχει κάποια ιδιαίτερη επίδραση στην κυκλοφορία χρήματος, στην οικονομική ανάπτυξη ή τις αποδόσεις των ομολόγων. Οι λόγοι:

  1. Όπως δείξαμε οι τράπεζες δεν είναι ποτέ reserve constrained. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες όπου το federal funds rate είναι πολύ κοντά στο μηδέν το κόστος απόκτησης reserves για την παροχή δανείων στην οικονομία είναι ουσιαστικά μηδέν, ιδιαίτερα αν λάβει κάποιος υπόψη του το γεγονός ότι πλέον η Fed πληρώνει τόκο στα excess reserves των τραπεζών. Το πρόβλημα είναι ότι οι τράπεζες δε βρίσκουν πελάτες (τόσο απο πλευράς ζήτησης όσο και απο πλευράς ρίσκου) στους οποίους να δώσουν νέα δάνεια, όχι ότι δεν μπορούν να αποκτήσουν reserves.
  2. Με την εξαίρεση τυχόν αγορών απευθείας απο ιδιώτες κατόχους ομολόγων η αγορά των ομολόγων είναι απλώς ένα asset swap για τις τράπεζες. Ανταλλάσουν ένα εξαιρετικά liquid asset (ομόλογο) με reserves. Δεν αυξάνεται με οποιοδήποτε τρόπο η περιουσία τους, αντιθέτως χάνουν μία ροή εισοδήματος καθώς ο τόκος στα reserves είναι χαμηλότερος απο τα κουπόνια που πληρώνουν τα ομόλογα. Η μόνη θετική ροή μπορεί να προέλθει απο τη διαφορά της τιμής στην οποία απέκτησαν το ομόλογο και την τιμή στην οποία το πωλούν στη Fed. Ακόμα και οι αγορές απο τους ιδιώτες ομολογιούχους δεν αλλάζουν ιδιαίτερα την κατάσταση. Η αγορά των ομολόγων είναι εξαιρετικά liquid με πολύ μεγάλες συναλλαγές ημερησίως. Οι ομολογιούχοι θα είχαν κάθε δυνατότητα να πωλήσουν το ομόλογο ούτως ή άλλως επομένως δεν πραγματοποιούνται συναλλαγές που δε θα συνέβαιναν αν και η ποσότητα χρήματος αυξάνεται (αντί να γίνεται ένα asset swap μεταξύ δύο ιδιωτών η Fed προσφέρει νέο χρήμα στην αγορά). Η αύξηση αυτή σε συνδυασμό με το πολύ χαμηλό κόστος χρήματος (λόγω μηδενικών επιτοκίων) πιθανότατα αύξησαν την κερδοσκοπία στα εμπορεύματα/ενέργεια με συνέπεια αύξηση στις τιμές αγαθών όπως το πετρέλαιο.
  3. Ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε η Fed ήταν λάθος. Συνήθως η κεντρική τράπεζα βάζει ώς στόχο συγκεκριμένη τιμή και όχι ποσότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο federal funds rate όπου η Fed θέτει το κεντρικό επιτόκιο και προσφέρει/αφαιρεί όλες τις αναγκαίες ποσότητες ώστε να το επιτύχει. Quantity floats -> Price stable. Αντιθέτως, στην περίπτωση του QE2 αντί να θέσει ένα συγκεκριμένο στόχο σε ότι αφορά την απόδοσητων ομολόγων, η Fed έθεσε απλώς ένα στόχο ποσότητας σε μία αγορά οπου ούτως ή άλλως πραγματοποιείται ένας πολύ μεγάλος όγκος συναλλαγών καθημερινά με συνέπεια το πραγματικό αποτέλεσμα στο yield curve των ομολόγων να είναι μηδαμινό.