Ο καθηγητής Sinn επανήλθε στο θέμα των υποχρεώσεων του Target2 με ένα νέο άρθρο στο Vox, το οποίο απο ότι φαίνεται απηχεί σε μεγάλο βαθμό και τις απόψεις της Bundesbank επί του θέματος. Κατ΄αρχήν αναφέρει ότι πλέον οι απαιτήσεις της Γερμανικής και Ολλανδικής κεντρικής τράπεζας απο το Ευρωσύστημα φτάνουν τα 547 και 171 δις € αντίστοιχα (ενώ και το Λουξεμβούργο βρίσκεται σε επίπεδα άνω των 100 δις € με τη Φιλανδία κοντά στα 50 δις €). Ώς ποσοστά του ΑΕΠ αυτά ξεπερνούν το 21% και 28% αντίστοιχα. Μάλιστα πλέον, εκτός απο τις 4 βασικές οικονομίες (Γερμανία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Φιλανδία), όλες οι υπόλοιπες παρουσιάζουν αρνητικά υπόλοιπα στα target2 liabilities.

Η εμφάνιση τους συνεχίζει και θεωρείται (εκ μέρους του καθηγητή) ώς αποτέλεσμα του αρνητικού ισοζυγίου πληρωμών της περιφέρειας αν και στην πραγματικότητα οι αιτίες είναι διαφορετικές. Τα ελλείμματα πληρωμών (αγαθών, υπηρεσιών κτλ) των χωρών της περιφέρειας καλύπτονται απο δανεισμό (σε πολύ μεγάλο βαθμό πλέον απο δημόσιο δανεισμό, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα με αρνητική πιστωτική επέκταση) και τα διευρυνόμενα μεγέθη των υπολοίπων με το Ευρωσύστημα έχουν να κάνουν με την πολύ μεγάλη φυγή καταθέσεων και κεφαλαίων προς τις τράπεζες του πυρήνα, κάτι που φαίνεται και απο την πολύ γρήγορη αύξηση τους στους τελευταίους μήνες του 2011.

Το άρθρο του Sinn συνεχίζει σε μία προσπάθεια να προτείνει τρόπο ‘διευθέτησης΄των υπολοίπων αυτών σε μία λογική παρόμοια με αυτή του Federal Reserve System, το οποίο και εκείνο είναι ένα σύστημα κεντρικών τραπεζών και παρουσιάζει ανισορροπίες στους ‘Interdistrict Settlement Accounts’. Στην περίπτωση του τελευταίου, η εξισορρόπηση γίνεται μέσω μεταβολής των claims που έχει κάθε Regional Federal Reserve Bank στο κεντρικό χαρτοφυλάκιο τίτλων της Fed (το οποίο διαχειρίζεται η NY Fed). Η πρόταση λοιπόν στην περίπτωση της Ευρώπης είναι:

 the EEAG proposes the introduction of a system of marketable covered treasury bills that they dub Euro Standard Bills, and that would be standardised and collateralised by each corresponding government with state-owned real estate or senior rights to future tax revenue. In the opinion of the Advisory Group, these bills could be applied to a yearly settlement of Target liabilities.

Μία άλλη πρόταση είναι η σταδιακή αύξηση των τόκων που θα ζητούνται απο το Ευρωσύστημα αναλόγως με το μέγεθος του υπολοίπου (αυτή τη στιγμή πληρώνεται τόκος ίσος με το επιτόκιο της ΕΚΤ). Το άρθρο κλείνει με την παρατήρηση ότι ‘A private banking account’s overdraft facility, after all, cannot be expanded at will either.’.

Ας τα πιάσουμε ένα ένα λοιπόν. Κατ΄αρχήν η απάντηση στην τελευταία φράση είναι ότι μία κεντρική τράπεζα, στα πλαίσια της λειτουργίας ενός συστήματος διατραπεζικών συναλλαγών, παρέχει πάντα  απεριόριστη ρευστότητα, ιδιαίτερα overdraft, εφόσον υπάρχει το κατάλληλο collateral.

Η πρόταση για αυξημένα επιτόκια αναλόγως με το υπόλοιπο θα είχε ώς προφανές αποτέλεσμα οι κεντρικές τράπεζες να περνούσαν το κόστος στις τράπεζες και τελικά να είχαμε defacto διαφορετική νομισματική πολιτική στην Ευρωζώνη με τις ‘ελλειμματικές’ κεντρικές τράπεζες να εκτελούν περιοριστική πολιτική ενώ οι πλεονασματικές επεκτατική.

Τέλος, σε ότι αφορά την πρόταση για settlement των υπολοίπων μέσω τίτλων εγγυημένων με δημόσια περιουσία/έσοδα, νομίζω ότι η Bundesbank κάνει σαφές το γεγονός ότι επιθυμεί μία χαλαρή νομισματική ένωση στην οποία έχει όλα τα οφέλη και ελάχιστες απο τις υποχρεώσεις. Το παράδειγμα της Fed είναι εξαιρετικά λανθασμένο καθώς η τελευταία πραγματοποιεί outright operations (τις οποίες αποφεύγει η ΕΚΤ) και στο χαρτοφυλάκιο της περιέχονται ομοσπονδιακοί  και όχι πολιτειακοί τίτλοι (οι κρατικοί τίτλοι των κρατών μελών της Ευρωζώνης περισσότερο προσεγγίζουν σε πολιτειακούς τίτλους). Η λογική της μεταφοράς των προτεινόμενων τίτλων για το διακανονισμό των υπολοίπων λόγω .. μεταφορών χρημάτων πολιτών σε τράπεζες της Γερμανίας είναι απλώς απαράδεκτη και ισοδυναμεί με πραγματική μετακίνηση sovereignty απο τις χώρες της περιφέρειας προς τον πυρήνα. Καθώς μάλιστα μόνο 4 συγκεκριμένες χώρες παρουσιάζουν πλεονάσματα, θα έχουμε να κάνουμε με την μεγαλύτερη μετακίνηση κρατικής ισχύος στην ιστορία της Ευρωζώνης (μετά τη δημιουργία της). Τέτοιες λογικές υποκρύπτουν ξεκάθαρα ολοκληρωτικές τάσεις και άγνοια των δεδομένων με τα οποία οφείλει να λειτουργεί μία νομισματική ένωση.

* Παλαιότερο άρθρο πάνω στις τεχνικές λεπτομέρειες των Target2 liabilities,