Στο OilDrum αναρτήθηκε πρόσφατα ένα ακόμα ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο αναλύεται η σχέση της παγκόσμιας ανάπτυξης και της παραγωγής πετρελαίου, συνεχίζοντας ώς ένα βαθμό απο ένα προηγούμενο άρθρο οικονομολόγων του ΔΝΤ.

Στο άρθρο γίνονται κατ’ αρχήν ορισμένα regressions πάνω στη σχέση της οικονομικής ανάπτυξης και της κατανάλωσης πετρελαίου. Αυτό που προκύπτει είναι ότι συνολικά για το διάστημα 1971 – 2010, η παγκόσμια οικονομία μπορεί να επιτύχει εώς 2% ανάπτυξη (Change in Oil Consumption = -1.32 + 0.68 * Economic Growth Rate) χωρίς αύξηση της κατανάλωσης πετρελαίου, μέγεθος το οποίο δείχνει να μειώνεται στο 1,6% (Change in Oil Consumption = -0.85 + 0.53 * Economic Growth Rate) για το διάστημα 2001 – 2010. Με δεδομένη την παγκόσμια αύξηση πληθυσμού στο 1% και τη συνεχή βελτίωση της παραγωγικότητας, γίνεται σαφές ότι μόνο σε χώρες χωρίς αύξηση πληθυσμού είναι δυνατόν να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη (χαμηλού μεγέθους) η οποία δεν απαιτεί επιπλέον κατανάλωση πετρελαίου.

Το ‘ταβάνι’ στην οικονομική ανάπτυξη γίνεται ακόμα πιο σαφές απο το παρακάτω γράφημα:

Ενώ παλαιότερα απαιτούνταν αύξηση της τιμής του πετρελαίου μόνο κατά 1$/βαρέλι προκειμένου να αυξηθεί η προσφορά κατά 1 εκ. βαρέλια την μέρα, πλέον αυτή η σχέση έχει αυξηθεί στα 12$/βαρέλι. Καθώς μάλιστα φαίνεται να υπάρχει αρνητική σχέση ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και τα έξοδα για αγορά πετρελαίου (όταν τα τελευταία ξεπερνούν ώς ποσοστό του ΑΕΠ το 4%) είμαστε πλέον σε μία κατάσταση όπου τυχόν υψηλή οικονομική ανάπτυξη αυξάνει τη ζήτηση για πετρέλαιο (μέσω της πρώτης σχέσης) η οποία για να ικανοποιηθεί απο πλευράς προσφοράς απαιτεί τέτοια αύξηση στις τιμές ώστε να τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η ανάπτυξη της οικονομίας (που προκάλεσε την αύξηση της ζήτησης πετρελαίου εξαρχής).

Μάλιστα, οικονομετρικός έλεγχος δείχνει ότι υπάρχει μία ισχυρά αρνητική σχέση ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την τιμή του πετρελαίου (με το ύψος των επενδύσεων να είναι το μόνο άλλο μέγεθος το οποίο έχει σημαντική – τη βασικότερη – στατιστική επίδραση), με την τελευταία να επηρεάζει την ανάπτυξη κατά 0,09-0,1% για κάθε 1$ αύξησης της πραγματικής τιμής. Πιθανώς ορισμένες χώρες να επηρεαστούν λιγότερο (χώρες παραγωγής πετρελαίου ή οι ΗΠΑ λόγω συνδυασμού shale gas, πυρηνικών και αποθεμάτων άνθρακα) αλλά συνολικά φαίνεται ότι υπάρχει πλέον ισχυρός περιορισμός στην ικανότητα της παγκόσμιας οικονομίας να διατηρήσει την αναπτυξιακή δυναμική της, κάτι το οποίο, σε συνδυασμό με την κρίση χρέους στον αναπτυγμένο κόσμο, δημιουργεί ισχυρές καθοδικές τάσεις, ιδιαίτερα για τις χώρες του ΟΟΣΑ.